Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

Σε νέες περιπέτειες η Δωδώνη… Προς δεύτερο ξεπούλημα η Ηπειρωτική γαλακτοβιομηχανία

DODONH 17 7 13
Η απόφαση των Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών να εκποιήσουν τις μετοχές τους στη γαλακτοβιομηχανία Δωδώνη φαίνεται ότι αποτελεί το πρώτο μέρος του σχεδίου για τις εξελίξεις στην επιχείρηση.
Ενάμισι χρόνο μετά το αρχικό ξεπούλημα και τα Ρωσικά κεφάλαια που δεν έφτασαν ποτέ στην Ήπειρο, οι εξελίξεις γίνονται πιο ανησυχητικές από ποτέ.

Οι Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών αποφάσισαν ομόφωνα να πουλήσουν το 26% των μετοχών που κατέχουν στη Δωδώνη. Το επιχείρημα που προβάλλεται από την πλευρά τους είναι ότι δεν θα μπορούσαν να ανταποκριθούν σε μία υποτιθέμενη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, με αποτέλεσμα το ποσοστό αυτό να μειωθεί ή ακόμη και να εκμηδενιστεί.
Εκτιμούν δε ότι από την πώληση αυτή θα βάλουν στο ταμείο τους ποσό οκτώ εκατομμυρίων ευρώ περίπου, χρήματα που θα τους επιτρέψουν να βγουν από την εξαιρετικά δυσμενή οικονομική θέση που βρίσκονται.
Έγκυροι κύκλοι αναφέρουν στο Epiruspost ότι η ενέργεια αυτή αποτελεί το πρώτο μέρος για να υλοποιηθεί αυτό που είχε διαρρεύσει προ μερικών μηνών, ότι δηλαδή επίκειται νέα πώληση «πακέτο» της γαλακτοβιομηχανίας Δωδώνη. Μάλιστα την τοποθετούν χρονικά στο άμεσο μέλλον, μέσα δηλαδή στους επόμενους μήνες.
Η SI η οποία κατέχει το πλειοψηφικό πακέτο που πούλησε ο ειδικός εκκαθαριστής, είναι άγνωστο αν μέχρι σήμερα έχει καταβάλλει το τίμημα των είκοσι εκατομμυρίων. Ασφαλείς πληροφορίες αναφέρουν ότι μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου δεν είχε γίνει κάτι τέτοιο.
Παράλληλα είναι γνωστά τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν στην αποπληρωμή των παραγωγών της Ηπείρου για το γάλα που παρέδωσαν στη Δωδώνη.
Είναι βέβαιο πια ότι δεν πρόκειται για κάποιον οικονομικό κολοσσό που επιδιώκει να επενδύσει σε βάθος χρόνου στην Ήπειρο και τον πρωτογενή τομέα.
Από την πλευρά τους οι Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών, στάθηκαν εξ αρχής κατώτερες των περιστάσεων και μάλλον διευκόλυναν το ξεπούλημα της Δωδώνης. Η απόφασή τους να εκποιήσουν τις μετοχές, μπορεί να έχει οικονομικό περιτύλιγμα, πολιτικά όμως δεν αντέχει την κριτική.. Είναι άλλωστε βέβαιο ότι θα ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο αντιπαραθέσεων στην Ήπειρο.


http://epiruspost.gr/index.php

Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

Ήττα… με το ίδιο νόμισμα για την ΑΕ Καραϊσκάκης


Μετά τη μεγάλη εμφάνιση και τη νίκη με 4-1 απέναντι στον Μεσσηνιακό η ΑΕ Καραϊσκάκης επέστρεψε στις ήττες, καθώς έχασε στην Τρίπολη από τον Παναρκαδικό με 1-0 με πέναλτι του Δήμου στο 70ο λεπτό. Μία ήττα που ήρθε από την ομάδα της Τρίπολης με «το ίδιο νόμισμα», αφού η Αρτινή ομάδα είχε κερδίσει στον πρώτο γύρο στην Άρτα με εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Γραβάνη δέκα λεπτά πριν τη λήξη της αναμέτρησης.Στο πρώτο ημίχρονο της αναμέτρησης το παιχνίδι ανάμεσα στις δύο ομάδες ήταν ισορροπημένο, με τους Αρτινούς να χάνουν τη μεγαλύτερη ευκαιρία για να ανοίξουν το σκορ. Στο 14΄ στην πρώτη καλή φάση μπροστά στις δύο εστίες, το δυνατό σουτ του Καδά μπλόκαρε με διπλή προσπάθεια ο Ραχιώτης. Δύο λεπτά (16΄) μετά ο Σαλαπάτας των γηπεδούχων με κεφαλιά δεν απείλησε και στο 19΄ η ΑΕ Καραϊσκάκης έφτασε μία «ανάσα» από το γκολ, όταν ο Σκερλετίδης με ωραία ενέργεια πέρασε και τον πορτιέρο Ψυχογιό και έκανε το πλασέ, όμως ο Μπούτας έδιωξε την μπάλα πάνω στη γραμμή. Από εκείνο το σημείο και έπειτα έγινε παιχνίδι κέντρου με τις δύο ομάδες να κοιτάνε περισσότερο την αμυντική τους λειτουργία και τον Παναρκαδικό να απειλεί με κεφαλιά του Κωστάκη στο 23΄.
Στο δεύτερο ημίχρονο η ΑΕ Καραϊσκάκης μπήκε καλύτερα στον αγωνιστικό χώρο και απείλησε σε δύο περιπτώσεις (50΄ και 56΄) με τον Σκερλετίδη. Στο 64΄ οι γηπεδούχοι έχασαν μεγάλη ευκαιρία για να ανοίξουν το σκορ, όταν το δυνατό σουτ του Σαλαπάτα έδιωξε σωτήρια ο Ραχιώτης. Λίγα λεπτά μετά η Αρτινή ομάδα απείλησε με τον Χήρα και στο 69΄ ο Παναρκαδικός κέρδισε πέναλτι σε χέρι του Αβραμίδη, για μία απόφαση του διαιτητή κ. Μιχαηλίδη που διαμαρτυρήθηκαν έντονα οι παίκτες-πάγκος των φιλοξενούμενων. Τελικά οΔήμος ήταν εύστοχος από την άσπρη βούλα, πετυχαίνοντας το γκολ της νίκης για την ιστορική ομάδα της Αρκαδίας. Στο 83΄ ο Βλάχος από πλεονεκτική θέση δεν μπόρεσε να κάνει το δεύτερο γκολ των γηπεδούχων και στο 93΄ η ΑΕ Καραϊσκάκης έχασε τεράστια ευκαιρία για το 1-1, όταν ο Μπαλάφας έπιασε το σουτ, όμως ο Ψυχογιός με εντυπωσιακή επέμβαση κράτησε τη νίκη για την ομάδα του.

Κίτρινες κάρτες: Σαλαπάτας, Αδάμης, Πετρόπουλος Ευγ. - Παπανίκου, Γραβάνης
Διαιτητής: Γιώργος Μιχαηλίδης (Βοιωτίας)
Βοηθοί: Γ. Φλώτσιος - Θ. Φλώτσιος (Βοιωτίας)
Παναρκαδικός (Κώστας Καλογιαννίδης): Ψυχογιός, Πετρόπουλος Ειρ. (72΄ Βλάχος), Μπούτας, Χατζόπουλος, Κωστάκης, Αδάμης (91΄ Μπίσιας), Σταθουλόπουλος (53΄ Πετρόπουλος Ευγ.), Δήμος, Σαλαπάτας, Καδάς, Κυριακόπουλος Γ.
ΑΕ Καραϊσκάκης (Βασίλης Καλτσής): Ραχιώτης, Παπανίκου, Χήρας, Αβραμίδης, Κακάβας, Κόλλινς, Κυριάκης (85΄ Παγώνης), Χούσος, Σκερλετίδης, Γεωργόπουλος (74΄ Μπαλάφας), Γραβάνης (λ.τρ. 81΄ Μαργαρίτης).


http://www.sportsarta.gr/

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Αλλάζει η ώρα τα ξημερώματα της Κυριακής 30 Μαρτίου


Μία ώρα μπροστά τα ρολόγια


Την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου, μεταφερόμαστε στην θερινή ώρα.

Την Κυριακή 30 Μαρτίου και όταν το ρολόι μας δείξει 3:00, το γυρνάμε μία ώρα μπροστά ώστε να δείξει 4:00.

Σαν σήμερα (28/3/1949):Η ανατίναξη της γέφυρας Κοράκου

Ένα άλλο ιστορικό μνημείο που βρίσκεται στην περιοχή των Πηγών Άρτας, με μέγιστη ιστορική και πολιτιστική σημασία, είναι η γέφυρα Κοράκου. Πολύπλευρες και αξιόπιστες πληροφορίες για το ιστορικό αυτό γεφύρι υπάρχουν σε ένα ευρύ φάσμα της ελληνικής βιβλιογραφίας, τις περισσότερες όμως μας δίνει ο πολυγραφότατος Σπύρος Μαντάς στο βιβλίο του «Τα ηπειρώτικα γεφύρια»:
Για τον ταξιδιώτη της εποχής, το πέρασμα από την Ήπειρο στη Θεσσαλία (και το αντίστροφο) υπήρξε πάντα μια μεγάλη περιπέτεια. Εκτός από τα ψηλά απότομα βουνά και την αγριότητα των Αγράφων είχε να αντιμετωπίσει και τον Αχελώο, τον μεγαλύτερο μέσα στο ελληνικό έδαφος ποταμό. Δεκάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να τον διασχίσουν, ενώ ένα σωρό μύθοι, πολλοί απ' τους οποίους έρχονται από τα αρχαία ακόμα χρόνια, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να τονίζουν περισσότερο τις επικίνδυνες «ιδιοτροπίες» του.
Ένα από τα λίγα γεφύρια που τούτο το ποτάμι ανέχτηκε να το «ζεύξουν» ήταν και το γεφύρι του Κοράκου, το μεγαλύτερο μονότοξο σε όλη την Ήπειρο. Χρειάστηκε να σηκωθεί η καμάρα του 25 ολόκληρα μέτρα πάνω από τα νερά και να ανοιχτεί στα 45, για να μπορέσει έτσι να ενώσει το Πετρωτό (Λιάσκοβο) της Θεσσαλίας με τις Πηγές (Βρεστενίτσα) της Άρτας, αποκαθιστώντας ταυτόχρονα την επικοινωνία και δεκάδων άλλων χωριών της περιοχής. Μάλιστα οι γύρω κάτοικοι ήταν τόσο δεμένοι μαζί του, ώστε σήμερα, περισσότερο από 50 χρόνια μετά την καταστροφή του, να συνεχίζουν να αναφέρονται σε αυτό, και να διηγούνται τους παράξενους θρύλους του.
Το έχτισε το 1514 με 1515, σ' ένα φοβερό βραχοστένωμα του ποταμού, ο αρχιεπίσκοπος Λάρισας Βησσαρίωνας. Που λέγεται ότι για να εξοικονομήσει τα απαραίτητα για την κατασκευή του χρήματα, αναγκάστηκε να περιοδεύσει τα Βαλκάνια από άκρη σε άκρη. Από ένα παλιό, σχεδόν κατεστραμμένο χειρόγραφο που βρήκε κάποιος δάσκαλος της περιοχής, μπορέσαμε να μάθουμε και τη συνέχεια της ιστορίας.
Όταν επέστρεψε ο Άγιος Βησσαρίωνας στη γέφυρα του Κοράκου βρήκε τους κτίστες στο σημείο που θα έκλειναν το τόξο της γέφυρας. Κατά σατανική σύμπτωση την ημέρα εκείνη έγινε τρομερός σεισμός και η γέφυρα γκρεμίστηκε συθέμελα. Ο πρωτομάστορας απογοητεύτηκε αλλά του Αγίου Βησσαρίωνα η πίστη δεν κλονίστηκε, «ο διάβολος έκαμε τη δουλειά του δια να μας κουράσει περισσότερο» είπε. Πλήρωσε στη συνέχεια τους μαστόρους και τους συνέστησε να ξεκινήσουν και πάλι το κτίσιμο από τα θεμέλια. Οι κτίστες όμως ήταν διστακτικοί, γιατί αμφέβαλαν αν υπήρχαν χρήματα για να πληρωθεί το έργο από την αρχή. Και τότε ο Άγιος που αντιλήφθηκε που οφείλονταν οι δισταγμοί τους, έβγαλε από την τσέπη του μια χούφτα χρυσά νομίσματα και τα πέταξε στην κοίτη του ποταμού. Αυτό ήταν όλο και το έργο ξανάρχισε, ξανάρχισε όμως και ο πονοκέφαλος του Αγίου, ο οποίος δεν είχε ούτε μια δεκάρα πέρα απ' όσα σκόρπισε στο ποτάμι. Καινούργιο ταξίδι επιχειρεί ο Άγιος στην Ουκρανία και Τσεχοσλοβακία αυτή τη φορά και ύστερα από μερικούς μήνες περιοδεία ξαναγυρίζει στο γεφύρι.
Ήταν τώρα τελειωμένο το έργο και αμέσως όρισε μέρα για τα εγκαίνια στα οποία μαζεύτηκε πλήθος κόσμου από τα γύρω χωριά. Και ο Άγιος αφού πλήρωσε τους μαστόρους παρουσία του πλήθους στάθηκε στο μέσο του τόξου της γέφυρας, έψαλε τον αγιασμό, κι έριξε τον σταυρό στο ποτάμι. Στο λόγο που εκφώνησε εκείνη την ώρα απευθύνθηκε ιδιαίτερα προς τους κατοίκους των Πηγών (Βρεστενίτσης) Άρτας που ήταν οι πλησιέστεροι στο γεφύρι και τους είπε: «Πάντοτε να προσέχετε το γεφύρι, να επιδιορθώνετε τη φθορά του. Καθόλου δεν θέλω από τα έσοδα της εκκλησίας σας στη Μητρόπολη μου. Πάντοτε θα είμαι κοντά σας και θα σας προστατεύω...»
Προέλευση της ονομασίας της γέφυρας
Αλλά μεγάλο ενδιαφέρον κρύβει και η ονομασία τούτου του γεφυριού. Ο πάντα παρατηρητικός Λαμπρίδης γράφει πως «ονομάσθη δ' ούτος εκ του από το μέσο ταύτης κρεμασμένου σιδηρού κόρακος» ενώ ο Σεραφείμ Ξενόπουλος πιστεύει ότι : «... εστηριμένη ούσα παράδοξος επί δυο βουνών, εν τω μέσω των οποίων ο μέγιστος της Ελλάδος ποταμός Αχελώος, καλείται του Κοράκου, διότι ως λέγεται ο διερχόμενος αυτήν φαίνεται ένεκα υπερβολικού ύψους αυτής, ως τι κόραξ κάτωθεν...». Και με τις δυο όμως αυτές γνώμες φαίνεται να διαφωνεί η παράδοση εντελώς. Του Λαμπρίδη την απορρίπτει, του Ξενόπουλου την «προεκτείνει» προτείνοντας τις δικές της διαφορετικές εξηγήσεις.
Ρίχνοντας ο Άγιος Βησσαρίωνας τον σταυρό στο ποτάμι, υποστηρίζει η πρώτη εκδοχή, θέλησε να μάθει πως φαινόταν ανεβασμένος πάνω στην τεράστια καμάρα. «Σαν κόρακας δέσποτα», απάντησε γελώντας το πλήθος (κατά άλλη εκδοχή ο πρωτομάστορας), που έχοντας καλύψει τους γύρω χώρους παρακολουθούσε την τελετή με ενθουσιασμό. «Αϊ, γεφύρι του Κόρακα ας είναι τότε το όνομά του» αποφάσισε και ο μητροπολίτης.
Υπάρχει όμως και μια διαφορετική εξήγηση: Όταν τελείωσε λέει το γεφύρι, όλα τα ξύλα που είχαν χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή του (σκαλωσιές, υποστηρίγματα, κρεβάτια, καλούπια), πήραν από άγνωστη αιτία φωτιά, προτού ακόμα προλάβουν οι μάστορες να τα απομακρύνουν. Αποτέλεσμα ήταν ο πολύς καπνός να το καταμαυρίσει και έτσι σιγά-σιγά να του κολλήσουν και το παράξενο όνομα.
Τέλος μια τρίτη ιστορία με λιγότερη ίσως φαντασία αλλά με μεγαλύτερη πειστικότητα μιλάει για ένα αληθινό τούτη τη φορά κοράκι, που όταν τελείωσε ο αγιασμός πήγε και στάθηκε πάνω στην καμάρα προκαλώντας την έκπληξη του κόσμου και στη συνέχεια την αυθόρμητη αντίδραση του:
Τ' έχεις καημένε κόρακα και σκούζεις και φωνάζεις;
Μήνα διψάς για αίματα για τούρκικα κεφάλια;
Πέτα ψηλά κατ' Άγραφα στου Άσπρου το γεφύρι
να φας κρέας από κατή και πλατ' από βοϊβόντα.

Το τραγούδι και η μισοκατεστραμμένη σήμερα δίπλα από το γεφύρι κούλια (δηλ. το φυλάκιο), η μια από τις δύο που υπήρχαν άλλοτε, αποτελούν απόηχο και χειροπιαστό σημάδι αντίστοιχα των γεγονότων που διαδραματίστηκαν κατά καιρούς πάνω στο σημαντικό αυτό πέρασμα.
Η Γέφυρα Κοράκου επίκεντρο συγκρούσεων
Από το 18ο κιόλας αιώνα, οι θρυλικοί κλεφτοαρματολοί Μπουκοβαλαίοι έδωσαν άγριες μάχες στα σκαλοπάτια του, ενώ στην τοπική επανάσταση του 1866 αποτέλεσε το μόνιμο θέατρο των συγκρούσεων ανάμεσα στους εξεγερθέντες κατοίκους του Ραδοβιζίου και τους Τούρκους. Οι τελευταίοι μαζί με άτακτους Αλβανούς, ζητούσαν όχι μόνο να αποκαταστήσουν την τάξη στην περιοχή αλλά και να στείλουν ενισχύσεις στα απέναντι Άγραφα όπου ο αγώνας είχε φουντώσει για τα καλά.

Στο βιβλίο «ΗΠΕΙΡΟΣ - Εκκλησίες και Μοναστήρια» της Νίτσας Σινίκη-Παπακώστα και στην αναφορά για τη μάχη του Σέλτσου, διαβάζουμε: «Τα περισσότερα γυναικόπαιδα έπεσαν στο γκρεμό. Όσοι μπόρεσαν να φτάσουν μέχρι το ποτάμι, με την ελπίδα να περάσουν απέναντι στη Θεσσαλία, πνίγηκαν ή σκοτώθηκαν από τους Τούρκους που τους περίμεναν στη γέφυρα Κόρακου». Και ο Πουκεβίλ αναφέρει: «Χωρίς αμφιβολία η γέφυρα Κοράκου θα υπενθυμίζει για πολύ καιρό τα τελευταία τέκνα του Σουλίου που χάθηκαν το 1804 στις όχθες του Αχελώου. Οι δύστυχοι! Εδώ θα έπρεπε να έχει στηθεί ένα μνημείο γι ' αυτούς που να υπενθυμίζει τη θυσία και το θάνατο τους. Ωστόσο δεν τους πρόσφεραν τίποτε άλλο παρά μια αιματηρή σελίδα στην Ιστορία της Ελλάδος τον τελευταίο χρόνο».
Από αυτή τη γέφυρα πέρασε ο Καραϊσκάκης το Δεκέμβριο του 1823 ως αρματολός των Αγράφων, επικεφαλής 800 πολεμιστών και διαμέσου Βρεστενίτσας, Γρέβιας και Σουμερούς διήλθε τη γέφυρα Τατάρνας του Βάλτου για να δώσει τη μάχη του Σοβολάκου.
Ας πάρουμε όμως και μία ιδέα από τις πολεμικές συγκρούσεις που έγιναν στη γέφυρα Κοράκου το 1866 κατά την εξέγερση των Ραδοβυζινών εναντίον των Τούρκων κατακτητών, όπως τις περιγράφει ο Δημήτριος Καρατζένης στο βιβλίο του «Αι επαναστάσεις της Άρτης του 1866 και 1878»:
Την 22 Δεκεμβρίου 1866, δύναμη 600 Τούρκων στρατιωτών υπό τον Χατζήν - Εμίν Μπέη και ένα σώμα 400 Αλβανών αναχωρούν από την Άρτα για τη Μπότση, με σκοπό να καταπνίξουν την εξέγερση και εν συνεχεία αφού ελευθερώσουν τη γέφυρα Κοράκου να προελάσουν προς τη Θεσσαλία όπου θα χτυπούσαν το αναπτυσσόμενο καθημερινά επικίνδυνα, Θεσσαλικό κίνημα.
Το μεσημέρι της 26-12-1866 ο Εμίν Μπέης φθάνει στη Γρέβια, όπου διασπάται σε δυο τμήματα. Το ένα θα έφθανε μέσω της οροσειράς Νιγκόζι στη Βρεστενίτσα όπου θα έκανε επίθεση, το δε άλλο από παραποτάμια ατραπό θα έφθανε στα Κονάτσια, όπου θα επιτεθόταν στη φρουρά της γέφυρας που την αποτελούσαν 70 άνδρες υπό τον Ιωάννη Κοντονίκα. Ο Εμίν Μπέης πιστεύοντας (από πληροφορίες που είχε) ότι θα εκδηλώνονταν ταυτόχρονη επίθεση του Χαλίλ Πασά από τη Θεσσαλική πλευρά, διατάσσει γενική επίθεση κατά της φρουράς της γέφυρας. Οι επαναστάτες μάχονται γενναία και αποκρούουν όλες τις επιθέσεις. Σε μια στιγμή έπαψαν να πυροβολούν και προσποιήθηκαν υποχώρηση οπότε οι Τούρκοι παίρνοντας θάρρος όρμησαν να περάσουν τη γέφυρα. Μόλις όμως άρχισαν να διέρχονται, δέχτηκαν ομοβροντία πυροβολισμών εκ μέρους των θεσσαλικών τμημάτων που κατείχαν το αριστερό μέρος της γέφυρας υπό τον Γεώργιο Αλεξανδρή, ενώ ταυτόχρονα επαναλάμβανε εκ των όπισθεν την επίθεση η φρουρά του Κοντονίκα. Οι Τούρκοι αιφνιδιασμένοι υποχώρησαν αφήνοντας στη γέφυρα πέντε νεκρούς και εννέα τραυματίες. Από την πλευρά των επαναστατών υπήρχαν μόνο δυο τραυματίες. Η μάχη διάρκεσε επτά ώρες. Αργότερα διαπιστώθηκε ότι κατά τη μάχη τραυματίστηκε ο Εμίν Μπέης. Το τμήμα των Τούρκων που επιτέθηκε κατά του στρατοπέδου της Βρεστενίτσας δεν είχε καλύτερη τύχη. Μετά από πολύωρη άκαρπη επίθεση αντιμετωπίζοντας την αποφασιστικότητα, το θάρρος και τη γενναιότητα των επαναστατών της Βρεστενίτσας, αναγκάστηκαν να τραπούν σε άτακτη φυγή και να επιστρέψουν στη Γρέβια κατά τις νυκτερινές ώρες.
Τα τμήματα τα οποία μετά την οπισθοχώρηση είχαν σταθμεύσει στην περιοχή Γρέβιας - Μηλιανών, την επόμενη μέρα 28-12-1866 πραγματοποίησαν δεύτερη επίθεση κατά των επαναστατών στη γέφυρα Κοράκου, οι οποίοι όμως κατά τη διάρκεια της νύχτας είχαν ενισχυθεί. Από το πρωί έλαβε χώρα, πολύωρη πεισματώδης μάχη, από την οποία οι Τούρκοι βγήκαν ηττημένοι, αναγκαζόμενοι να υποχωρήσουν στη Μπότση, αφού άφησαν στο πεδίο της μάχης πέντε νεκρούς, ενώ δέκα τραυματίες τούς μετέφεραν στην Άρτα.
Οι αποτυχίες αυτές συντάραξαν την Στρατιωτική Διοίκηση Ηπείρου η οποία σε συνεννόηση με το Στρατιωτικό Διοικητή Ηπείρου έστειλε στο Ραδοβύζι 200 εφέδρους και 200 Αλβανούς. Στις 5-1-1867 φθάνει στη γέφυρα Κοράκου ως απεσταλμένος των Μεγάλων Δυνάμεων ο Γάλλος Πρόξενος στην Ήπειρο Σαμπουαζώ*, με συνοδεία πενήντα Τούρκων ιππέων για να ελέγξει την κατάσταση από κοντά. Η θέση του όμως ήταν σαφής υπέρ των Τούρκων γι' αυτό αναχώρησε χωρίς αποτέλεσμα.
*Στο αρχικό κείμενο αναφέρεται ως Σιαμπουασώ.
Η ανατίναξη της γέφυρας του Κοράκου
Από αυτό το ξακουστό γεφύρι που θεωρήθηκε το μεγαλύτερο μονότοξο των Βαλκανίων ανοίγματος 45 μέτρων και αποτελούσε για αιώνες το συνδετικό κρίκο της Θεσσαλίας με την Άρτα και την Ήπειρο έχουν μείνει μόνο τα δυο του ακρόβαθρά του στις όχθες του Αχελώου. Το στρατηγικής σημασίας γεφύρι ανατινάχτηκε από τους αντάρτες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ κατά τη διάρκεια Εμφυλίου πολέμου. Κατά τη διάρκεια των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων του κυβερνητικού στρατού το 1949 εναντίον των ανταρτών του ΕΛΑΣ, καθώς και οι κυβερνητικές δυνάμεις είχαν πετύχει σημαντικές προόδους στην περιοχή του Βάλτου και είχαν εξασφαλίσει τον έλεγχο των γεφυριών, ο όγκος των δυνάμεων των ανταρτών που ανήκαν στο κλιμάκιο Γενικού Αρχηγείου Νοτίου Ελλάδος στράφηκε προς πιο βόρεια περάσματα, στην περιοχή του χωριού Πηγές, όπου η γέφυρα του Κόρακου εξακολουθούσε να είναι ελεύθερη.
Στις 27 Μαρτίου του 1949 ήταν όλα συγκεχυμένα. Όσον αφορά την κυβερνητική πλευρά, εξακολουθούσαν να καταφθάνουν από παντού ενισχύσεις και ξεκούραστα τμήματα του πεζικού και ΛΟΚ. Τα περισσότερα από τα περάσματα του ποταμού είχαν ήδη κλείσει και φυλάγονταν συχνά, με ενέδρες, από στρατιωτικά τμήματα. Η XV μεραρχία από τα ανατολικά προωθούσε όσες δυνάμεις μπορούσε προς τον Αχελώο, με αποτέλεσμα η ηγεσία των ανταρτών του ΕΛΑΣ να μη γνωρίζει πλέον που βρίσκεται ο εχθρός και ποιο δρομολόγιο παρείχε τη μεγαλύτερη ασφάλεια. Εξάλλου η κατάσταση των ανταρτών του ΕΛΑΣ άγγιζε τα έσχατα όρια αντοχής. Μετά από πολυήμερες πορείες σε δύσκολο περιβάλλον, συνεχείς μάχες με κατά πολύ ισχυρότερες εχθρικές μονάδες, χωρίς πληροφορίες και ανεφοδιασμό σε έναν εχθρικό χώρο, ελάχιστες από τις δυνάμεις του Κλιμακίου Γενικού Αρχηγείου Νοτίου Ελλάδος μπορούσαν πλέον να θεωρηθούν αξιόμαχες. Η δύναμη της απελπισίας ήταν βασική κινητήρια πλέον. Πολλοί μαχητές διέρρεαν και από αυτούς οι περισσότεροι παραδίδονταν στον Εθνικό Στρατό ή συλλαμβάνονταν από αυτόν. Με τον τρόπο αυτό η κατάσταση και οι προθέσεις των ανταρτών ήταν απόλυτα γνωστές στους αντιπάλους τους.
Στις 27 Μαρτίου οι κύριες δυνάμεις των ανταρτών του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ που ανήκαν στο Κλιμάκιο του Γενικού Αρχηγείου Νοτίου Ελλάδος βρισκόταν στο χωριό Πηγές, στη δυτική πλευρά του Αχελώου, πάνω από τις απόκρημνες όχθες του ποταμού. Στο βάθος της κοιλάδας υπήρχε το μοναδικό πέρασμα που ο στρατός δεν είχε ακόμα καταλάβει, η γέφυρα του Κοράκου, κτίσμα με ιστορία πολλών αιώνων, ανίκανο πλέον να υπηρετήσει το πέρασμα ενός σύγχρονου στρατού, αρκετό όμως για να εξασφαλίσει τη διάσωση των ταλαιπωρημένων ανταρτών. Στη διάρκεια της νύχτας υπήρξε ένας μικρός δισταγμός στις τάξεις των τελευταίων, καθώς δεν γνώριζαν με βεβαιότητα αν κατεχόταν ή όχι το γεφύρι, αφού ο Εθνικός στρατός ερχόταν πλέον από παντού και καμιά εκτίμηση των θέσεών του δεν μπορούσε να γίνει. Στην περίπτωση δε που το γεφύρι φυλασσόταν και υπήρχαν ενέδρες ολόγυρα, οι αντάρτες κινδύνευαν να βρεθούν κυκλωμένοι στο στενό χώρο της κοιλάδας, με τον εχθρό να δεσπόζει και χωρίς καμιά διέξοδο διαφυγής. Έτσι το πέρασμα του γεφυριού έγινε αναγκαστικά με το φως της μέρας.
Οι αντίπαλοι ανακάλυψαν σχεδόν ταυτόχρονα ότι ο πόρος ήταν ανοικτός. Οι πρώτοι αντάρτες πέρασαν στην αντίπερα όχθη και οργάνωσαν κάποιες στοιχειώδεις αμυντικές θέσεις ενώ το μηχανικό των ανταρτών προετοίμασε την ανατίναξη του, ώστε να μην επιτρέψει τη γρήγορη συνένωση των κυβερνητικών δυνάμεων που δρούσαν στις δυο όχθες του ποταμού. Ταυτόχρονα η αεροπορία, αφού εξακρίβωσε την κατάσταση, έστρεψε προς εκείνο το σημείο όλες τις διαθέσιμες επίγειες και εναέριες δυνάμεις των κυβερνητικών. Πολύ γρήγορα η περιοχή μεταβλήθηκε σε κόλαση. Προς τη γέφυρα κινήθηκαν όλες οι μονάδες των ανταρτών του ΕΛΑΣ, ακόμη και εκείνες που βρίσκονταν σε άλλα σημεία του ποταμού προς αναζήτηση πόρου.
Προς την ίδια κατεύθυνση κινήθηκαν όλες οι κυβερνητικές δυνάμεις με αποτέλεσμα αδιάκοπες συγκρούσεις με ασαφές περίγραμμα σε ολόκληρη την περιοχή. Η αεροπορία ανέλαβε να καταστρέψει το γεφύρι με πολυβολισμούς και ρουκέτες. Τα ΣΠΙΤΦΑΪΡ πραγματοποίησαν ίσως 150 διελεύσεις με αυτή την αποστολή. Βυθίζονταν βαθιά μέσα στην κοιλάδα πιο χαμηλά από τις θέσεις των ανταρτών που προσπαθούσαν να τα εμποδίσουν χτυπώντας τα με κάθε όπλο, και προσπαθούσαν να πλήξουν τη γέφυρα. Παρά το πείσμα που επέδειξαν και τις άριστες καιρικές συνθήκες δεν κατάφεραν ως το τέλος της ημέρας να πετύχουν το στόχο τους.
Το γεφύρι συχνά βαλλόταν και το πέρασμα από αυτό γινόταν τροχάδην. Στρατιώτες και αντάρτες, ανακατεμένοι, συγκρούονταν σε πολύ μικρές αποστάσεις. Οι πρώτοι προσπαθούσαν να κυκλώσουν και να αποκόψουν τους δεύτερους, να μην τους αφήσουν να πλησιάσουν στο πέρασμα, να τους αιχμαλωτίσουν ή να τους ρίξουν στο ορμητικό ποτάμι. Οι δεύτεροι αντίθετα διεκδικούσαν λυσσασμένα τον μοναδικό δρόμο προς τη σωτηρία. Ολόκληρη την ημέρα της 28ης Μαρτίου γύρω από το γεφύρι του Κοράκου εκτυλίχθηκαν μερικές από τις πλέον τραγικές στιγμές ολόκληρου του Εμφυλίου. Μέχρι το σούρουπο όλα είχαν τελειώσει. Μόλις βράδιασε, ενώ οι κυβερνητικές δυνάμεις είχαν αγγίξει το γεφύρι, το μηχανικό των ανταρτών του ΕΛΑΣ το ανατίναξε, δίνοντας τέλος στη σύγκρουση. Η ανατίναξη έγινε με 61 κιλά δυναμίτιδας που τοποθετήθηκε στη μέση του γεφυριού και πυροδοτήθηκε μέσα από την κούλια (δηλ. το φυλάκιο), από έναν αντάρτη με το όνομα Καραντάος.
Χαρακτηριστικό είναι το τηλεγράφημα του Καπετάν Διαμαντή (Γ. Αλεξάνδρου) προς το Αρχηγείο Νοτίου Ελλάδος: «28-03-1949: Τμήματα πέρασαν γέφυρα στοπ / ξεκόφτηκε μια διμοιρία δυτικά του Αχελώου στοπ / αεροπορία στοπ / είχαμε αρκετούς τραυματίες στοπ / λίγους σκοτωμένους στοπ / Γέφυρα ανατινάχθηκε 21.15 στοπ».
Όσοι από τους άντρες του ΕΛΑΣ κατάφεραν να περάσουν σώθηκαν, μέχρι την επόμενη τραγωδία τουλάχιστον. Οι υπόλοιποι είτε διασκορπίστηκαν στην περιοχή κρυπτόμενοι μέχρι να ανακαλυφθούν, είτε πνίγηκαν προσπαθώντας να περάσουν το ποτάμι, είτε έπεσαν στα χέρια του στρατού.
Σήμερα πια, στην ανατολική όχθη, το διώροφο φυλάκιο του Δερβέναγα (χαλάσματα φαγωμένα και ξεθωριασμένοι πετρότοιχοι, μισογκρεμισμένα αψιδωτά παράθυρα δίχως στέγη), φρουρεί ακόμα το παμπάλαιο μονοπάτι.

Το παραπάνω κείμενο είναι επεξεργασμένη αναδημοσίευση άρθρου που υπογράφει ο Νίκος Π. Ζήσης για την τοπική εφημερίδα «Πηγιώτικες Ρίζες». Το αρχικό κείμενο έχει υποστεί περικοπές και μικροδιορθώσεις.

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

Από το taxisnet θα εκτυπώσουν φέτος τα εκκαθαριστικά των δηλώσεων οι φορολογούμενοι


Η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων δεν θα εκτυπώσει φέτος και δεν θα αποστείλει στους φορολογούμενους των εκκαθαριστικών των δηλώσεων.
Οι φορολογούμενοι θα εκτυπώνουν από το Taxisnet την πράξη διοικητικού ή διορθωτικού προσδιορισμού φόρου, χρησιμοποιώντας τους κωδικούς πρόσβασης που διαθέτουν.
Συγκεκριμένα, με την οριστική υποβολή της δήλωσης, αυτή θα βεβαιώνεται και ο φορολογούμενος θα μπορεί να εκτυπώσει την πράξη προσδιορισμού του φόρου με τον κωδικό πληρωμής.
Για τα χρεωστικά εκκαθαριστικά οι φορολογούμενοι θα μπορούν από την Προσωποποιημένη Πληροφόρηση να εκτυπώνουν την ταυτότητα οφειλής για την τρέχουσα δόση κάθε μήνα (συμπεριλαμβάνονται τυχόν μη καταβληθείσες προηγούμενες δόσεις και οι αναλογούσες για αυτές προσαυξήσεις).
Η εκτύπωση των ειδοποιήσεων θα αντικαταστήσει την αντίστοιχη έντυπη ειδοποίηση (εκκαθαριστικό) που αποστέλλεται ταχυδρομικώς, και θα χρησιμοποιηθεί για την εξόφλησή του φόρου στα πιστωτικά ιδρύματα.

Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

Οι αδιάφοροι.....


«Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.
H αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα. Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει.
Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν.
Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;
Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων. Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι’ αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που δεν έκανε. Και νιώθω ότι μπορώ να είμαι αδυσώπητος, ότι δεν μπορώ να χαλαλίσω τον οίκτο μου, ότι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί τους τα δάκρυά μου.

Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει. Και μέσα σ’ αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ’ αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών. Δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτήν κανείς που να στέκεται να κοιτάζει από το παράθυρο ενώ οι λίγοι θυσιάζονται, κόβουν τις φλέβες τους. Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι’ αυτό μισώ αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους.
11 Φεβρουαρίου 1917»

 Αντόνιο Γκράμσι 

Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014

Άνω Καλεντίνη: Έκλεψαν 33 χιλιάδες ευρώ από το σπίτι 78χρονης!

ASTYNOMIA DROMOS

Με την κλασική μέθοδο της απασχόλησης «χτύπησε» και πάλι ζευγάρι Ρομά. Στόχος αυτή την φορά ήταν το σπίτι μιας 78χρονης στην Άνω Καλεντίνη Άρτας.
Το ζευγάρι των ρομά έφτασε στο σπίτι της ηλικιωμένης. Ο άνδρας της έπιασε την κουβέντα στον κήπο.... Την ίδια ώρα η γυναίκα, βρήκε τον χρόνο και μπήκε μέσα στο σπίτι.
Κινήθηκε πολύ γρήγορα και σαν να ήξερε τα κατατόπια κατάφερε και βρήκε τα χρήματα που είχε η 78χρονη.
Και δεν ήταν λίγα...
Το ζευγάρι των Ρομά έφυγε με το ποσό των τριάντα τριών χιλιάδων ευρώ!
Η γιαγιά κατάλαβε νωρίς τι είχε συμβεί και ενημέρωσε την Αστυνομία, η οποία κινήθηκε αστραπιαία και έχοντας την περιγραφή του άνδρα κατάφερε πολύ γρήγορα να τον συλλάβει.
Η συνεργός του αναζητείται όπως επίσης και το χρηματικό ποσό που εκπλάπη...
Αξιοσημείωτο είναι ότι όπως αναφέρουν πηγές του Epiruspost.gr ο εν λόγω δράστης έχει συλληφθεί ουκ ολίγες φορές από την Αστυνομία της Άρτας τόσο για κλοπές όσο και για ναρκωτικά.
Μάλιστα είναι ελεύθερος με περιοριστικούς όρους και με την υποχρέωση να παρουσιάζεται ανά τακτά διαστήματα στο αστυνομικό τμήμα.
Όλα αυτά όμως δεν τον εμπόδισαν να προχωρήσει σε μία ακόμη κλοπή...
Όσο για τα ερωτήματα που συνοδεύουν την ύπαρξη ενός τόσο μεγάλου ποσού στο σπίτι μιας 78χρονης γυναίκας μάλλον δεν μπορούν να απαντηθούν εύκολα!


http://www.epiruspost.gr/index.php

"Ο τόπος μας στο χρόνο - αφιέρωμα στο έπος του Σέλτσου":Εκδήλωση για το ιστορικό Σέλτσο στον Σκουφά



ΠΡΟΒΟΛΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΓΚΑΝΙΑΤΣΑ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «ΣΕΛΤΣΟ-ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ Η ΘΥΣΙΑ-(ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΤΟΠΟ ΘΥΣΙΑΣ 23-4-1804)»
Με αφορμή την εκδήλωση - αφιέρωμα που θα γίνει την Τρίτη 25 Μαρτίου στον ΣΚΟΥΦΑ της Άρτας, με θέμα "Ο τόπος μας στο χρόνο - αφιέρωμα στο έπος του Σέλτσου", ο Πρόεδρος της Αδελφότητας Πηγιωτών Άρτας, κ. Χρήστος Καπερώνης, έκανε την παρακάτω ανακοίνωση.   
"Με ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη και ικανοποίηση πληροφορηθήκαμε ότι την Τρίτη 25η Μαρτίου 2014 και ώρα 19.30 ημέρα της Εθνικής μας εορτής ο Μ/Φ Σύλλογος Άρτας «Ο ΣΚΟΥΦΑΣ» διοργανώνει στην αίθουσα του Συλλόγου του στην Κεντρική πλατεία της Άρτας , επετειακή εκδήλωση με θέμα ‘’ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΣΕΛΤΣΟΥ’ ενώ θα γίνει και η απονομή των Αγραφιώτικων Βραβείων. Κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης θα είναι η διακεκριμένη φιλόλογος Μαρία Δέτσικα Γεν. Γραμματέας του Συλλόγου.
Στο πλαίσιο της εκδήλωσης αυτής, ως ένα ταξίδι στο χώρο και το χρόνο θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ διάρκειας 35΄λεπτών και σπάνιο φωτογραφικό υλικό του διακεκριμένου Αρτινού φωτογράφου-κινηματογραφιστή Βασίλη Γκανιάτσα με τίτλο «ΣΕΛΤΣΟ-ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ Η ΘΥΣΙΑ» -(ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΤΟΠΟ ΘΥΣΙΑΣ).
Η Αδελφότητα μας εκ μέρους των απανταχού Πηγιωτών, αισθάνεται την ανάγκη να ευχαριστήσει θερμά τον Μ/Φ Σύλλογο «ΣΚΟΥΦΑ»» για την αφιέρωση αυτής της επετειακής ημέρας στους 1.400 αγνοούμενους της ιστορίας, τους μάρτυρες Σουλιώτες Μποτσαραίους και Ραδοβιζινούς που έπεσαν στο Σέλτσο της Βρεστενίτσας -σημερινές Πηγές- Άρτας Ιστορική έδρα του Δήμου Γ. Καραϊσκάκη.
Είμαστε σίγουροι ότι η ομιλήτρια η οποία είναι άριστη γνώστης του θέματος, θα αναδείξει ευχερώς το ολόδραμα των Σουλιωτών. Όμως η προβολή του μοναδικού αυτού ντοκιμαντέρ του καταξιωμένου συμπατριώτη μας του κινηματογραφιστή -φωτογράφου του Βασίλη Γκανιάτσα θα χαράξει ανεξίτηλα στη μνήμη όλων μας Τη θυσία των Σουλιωτών στο Σέλτσο
Ο εκλεκτός συμπατριώτης μας με άψογο επαγγελματισμό, ακολουθεί ακούραστα βήμα προς βήμα τα χνάρια των ΣΟΥΛΙΩΤΩΝ ΜΠΟΤΣΑΡΑΙΩΝ και των άλλων υπερασπιστών του ΣΕΛΤΣΟΥ στα ταμπούρια του ΦΡΑΞΟΥ του ΑΗ ΛΙΑ και του ΣΙΔΕΡΕΝΙΟΥ .Περπατάει στις χαράδρες του ΝΙΓΚΟΖΙΟΥ και της ΓΚΟΥΡΑΣ, αλλά και τις όχθες του ΑΧΕΛΩΟΥ, την ΒΡΕΣΤΕΝΙΤΣΑ, την ΓΕΦΥΡΑ ΚΟΡΑΚΟΥ και τα μέρη του ΛΙΑΣΚΟΒΟΥ, έχοντας την κινηματογραφική μηχανή ανά χείρας.
Στο δύσβατο και δύσκολο οδοιπορικό του δεν πρέπει να ξεχάσουμε τους τρείς ΠΗΓΙΩΤΕΣ που τον συντρόφευαν και του έδειχναν τα βήματα των ηρώων όπως τα έμαθαν από τους παλαιότερους και που τα αφηγούνται στο ντοκιμαντέρ αυτό .
Είναι ο αείμνηστος Πρόεδρος των Πηγών ο Βασίλειος Καπερώνης και οι Πηγιώτες-συγχωριανοί μας ο Επαμεινώνδας Μπαλάς και ο Αθανάσιος Μπαλάς. Εμφανίζονται επίσης ο μεγάλος Ηπειρώτης φωτογράφος Κώστας Μπαλάφας και ο εξ Ελάτης Άρτας συγγραφέας –εκπαιδευτικός Αριστείδης Σχισμένος (αφηγητής). Μέσα σε αντίξοες καιρικές συνθήκες πορευόμενος ως ιχνηλάτης του χώρου και του χρόνου, μας μεταφέρει νοερά πίσω στις τραγικές στιγμές του χρονικού του <<Χαλασμού>> ΤΩΝ ΣΟΥΛΙΩΤΩΝ από τον Δεκέμβριο του 1803 μέχρι τον Απρίλιο του 1804 .
Η προσέγγιση αυτή γίνεται με σεβασμό στις ιστορικές πηγές και στις προφορικές παραδόσεις. Δίνει για πρώτη φορά μια άλλη οπτική διάσταση του απίστευτου δράματος χιλίων τετρακοσίων ( 1.400 )περίπου ψυχών που παίχτηκε στο ΣΕΛΤΣΟ Από αυτούς επέζησαν μόνο 40 με 60 νοματαίοι
Μπροστά σου περνούν τρεις γενιές ΣΟΥΛΙΩΤΩΝ ΜΠΟΤΣΑΡΑΙΩΝ που χάθηκαν σε μια μόνο μέρα από τις ορδές 7.000 πάνοπλων υποτακτικών του Αλή Πασά.
Μας βοηθάει να κατανοήσουμε την ανείπωτη αυτή θυσία που όπως αναφέρει ο Pouqueville <<δεν το χωρεί ιστορικού νους, ότι σε μια ημέρα χάθηκε ο ανθός του Σουλίου >> -2- Μας καλεί να περπατήσουμε μαζί στην ποτισμένη με αίμα Ιερή γη του Σέλτσου. Να γίνουμε κοινωνοί του δράματος που εκείνοι έζησαν και κορυφώθηκε στις 23 Απριλίου του 1804 Μας <<αναγκάζει >>να ακολουθήσουμε τα χνάρια της Λένως, του Κίτσου, του Μάρκου ,του Νότη και των άλλων ηρώων και να ζήσουμε νοερά την τραγική μοίρα τους με ένα απλό δάκρυ.
Οι άσιτοι και σκελετωμένοι υπερασπιστές του χωρίς εφόδια , προτίμησαν το θάνατο ήρωος αντί της ζωής σκλάβου-προσκυνημένου στον τύραννο των Ιωαννίνων. Έστησαν έτσι ένα Νέο και Υπέρτερο Ζάλογγο. Είναι μία ταινία ντοκουμέντο που σε γεμίζει με ανείπωτο θαυμασμό και δέος για τους ήρωες αυτούς .
Με την προβολή της μοναδικής αυτής ταινίας που σκορπίζει ρίγη συγκίνησης, έρχεται και η δικαίωση του δημιουργού της που επί χρόνια έβλεπε τον μόχθο του και το μεράκι του να παραμένει αθέατο, αν και είχε προβληθεί και εκτός Άρτας με πολύ θετικά σχόλια για το περιεχόμενο του.
Η προβολή του έγινε και στις Πηγές Άρτας-για πρώτη φορά - τον Αύγουστο του 2011 στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Σέλτσου και της ημερίδας για την ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ που διοργάνωσε ο Δήμος Γ. Καραϊσκάκη στις 22-8-2011 καθώς και στην εκδήλωση μνήμης για το ΣΕΛΤΣΟ που διοργάνωσε ο Σύλλογος Ηπειρωτών Ν. Ιωνίας στην Αθήνα στις 8-6-2013. . Αξίζει να του απευθύνουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ για την προσπάθεια του. Αποτελεί τιμή και αξία για τον τόπο μας η προβολή της ιστορικής μνήμης.
Ένα ευχαριστώ στον άνθρωπο που έγινε << ΠΗΓΙΩΤΗΣ>> και μας έκανε κοινωνούς της ανείπωτης αυτής θυσίας. Είναι και το μοναδικό επαγγελματικό ντοκιμαντέρ που καταπιάνεται με τη θυσία των Σουλιωτών στο Σέλτσο. Τού ευχόμαστε καλή δύναμη στην συνέχιση των προσπαθειών του για το μεγάλο έργο που επιτελεί στην ανάδειξη της ιστορίας της λαογραφίας και του πολιτισμού του τόπου μας. Είναι σίγουρο ότι έργο του θα γίνει παρακαταθήκη και κτήμα των επερχόμενων γενεών.
Καλούμε όλους τους Πηγιώτες, όλους τους Ραδοβιζινούς όλους τους Αρτινούς, όλους τους Ηπειρώτες, όλους τους φίλους μας, να τιμήσουν την εκδήλωση και να παρευρεθούν σ αυτή. Αξίζει να αφιερώσουμε λίγο χρόνο για αυτούς τους Ήρωες, και να δώσουμε μια βροντερή απάντηση στους κατά καιρούς ανιστόρητους εθνοαποδομητές και ¨αντιρρησίες΄΄ της ιστορίας μας.
Καλούμε το δήμο Γ. Καραϊσκάκη να αγκαλιάσει την εκδήλωση αυτή πού αφορά το πρώτο ιστορικό μνημείο του δήμου μας. Η παρουσία όλων μας επιβάλλεται ως ελαχίστη οφειλομένη υποχρέωση στη μνήμη των. Είναι και μια υπόσχεση ότι δε θα τους ξεχάσουμε ποτέ. Και αν τυχόν τους λησμονήσουμε, πάλι θα μας το θυμίζουν εσαεί, αυτά τα αδούλωτα βράχια που τα πότισε αίμα ηρώων.-

ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΚΑΠΕΡΩΝΗΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ ΠΗΓΙΩΤΩΝ ΑΡΤΑΣ



Σώπα μη μιλάς.... (του Αζίζ Νεσίν)



Σώπα μη μιλάς! – Αζίζ Νεσίν Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή
κόψ” τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή είναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε:
«σώπα».
Στο σχολείο μου κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε : «εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!»
Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
«κοίτα μην πεις τίποτα, σσσσ….σώπα!»
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσι μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
«Τι σε νοιάζει εσένα;», μου λέγανε,
«θα βρεις το μπελά σου, σώπα».
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
«Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα»
Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά,
η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε «Σώπα».
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
«Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα»
Μπορεί να μην είχαμε με δ’αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γείτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.
Σώπα ο ένας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσα μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του «Σώπα».
και μαζευτήκαμε πολλοί
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Εύκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το «Σώπα».
Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσα σου
και κάν’την να σωπάσει.
Κόψ’την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις από το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λες »έχετε δίκιο,είμαι σαν κι εσάς»
Αχ! Πόσο θα “θελα να μιλήσω ο κερατάς.
και δεν θα μιλάς ,
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .
Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ’την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμήσεις Κόψε τη γλώσσα σου.
Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου,
γιατί νομίζω πως θα’ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψίθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λέει:
ΜΙΛΑ!….

Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

Η Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδος καταγγέλλει την ιδιωτικοποίηση των υδροηλεκτρικών φραγμάτων της Ηπείρου


 

Ανάστατος βρίσκεται ο λαός της Ηπείρου, αλλά και της Ηπειρωτικής Αποδημίας, με όλους τους συντεταγμένους φορείς του, εξ αιτίας της επικείμενης ιδιωτικοποίησης του Υδροηλεκτρικού φράγματος Πουρναρίου Ι και ΙΙ του Άραχθου Άρτας που επιχειρεί η Κυβέρνηση.
Η Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδος, ως εκπροσωπούσα εκατοντάδες χιλιάδες Ηπειρώτες της Αποδημίας, διατρανώνει την πλήρη αντίθεσή της, σε μια τέτοια εξέλιξη γιατί είναι σίγουρη ότι θα αποβεί εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος, αλλά και του Ελληνικού λαού γενικότερα.
Η απελευθέρωση των αγορών ενέργειας που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση και υλοποιεί η Ελληνική Κυβέρνηση, η οποία έχει ως προκάλυμμα την θεωρία ότι ο ανταγωνισμός θα εξασφαλίσει μείωση των τιμών στον καταναλωτή, όπου εφαρμόστηκε, είχε τα αντίθετα αποτελέσματα, από τα θεωρητικά επιδιωκόμενα. Η αύξηση του τιμολογίου της ΔΕΗ κατά 27% τα τελευταία τρία χρόνια δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες και κοροϊδίες.
Το ηλεκτρικό ρεύμα πρέπει να παραμείνει βασικό δημόσιο κοινωνικό αγαθό και να αποχαρακτηριστεί από «εμπόρευμα» που έγινε τα τελευταία χρόνια, όπου η επί 10ετίες λογική της κοινής ωφέλειας αντικαταστάθηκε με την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου.
Καλούμε την Κυβέρνηση να αποσύρει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο από τη Βουλή και να μη προχωρεί σε εκχωρήσεις του δημόσιου πλούτου της ιδιαίτερης πατρίδας μας, που θα έχουν δυσμενείς επιπτώσεις στην Ήπειρο και τους Ηπειρώτες.

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

Με 11 θέματα συνεδριάζει το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Γ.Καραϊσκάκη




ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Παρακαλούμε όπως την 14η του μήνα Μαρτίου του έτους 2014, ημέρα Παρασκευή και ώρα 17:30 μ.μ. προσέλθετε σε συνεδρίαση στην αίθουσα συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου στην έδρα του δήμου, για συζήτηση και λήψη αποφάσεων στα κατωτέρω θέματα

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ:

1. Αποδοχή μελέτης του έργου «Οδοποιία Δ. Ε. Ηρακλείας έτους 2014».
2. Χορήγηση παράτασης προθεσμίας σύνταξης της μελέτης «Ενεργειακή μελέτη Βιοκλιματικής παρέμβασης κέντρου οικισμού Άνω Καλεντίνης».
3. Χορήγηση παράτασης προθεσμίας σύνταξης της μελέτης «Ηλεκτρομηχανολογική μελέτη Βιοκλιματικής παρέμβασης κέντρου οικισμού Άνω Καλεντίνης».
4. Υπογραφή προγραμματικής σύμβασης με την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Ηπείρου – Δυτικής Μακεδονίας για την εκτέλεση του έργου «Κατασκευή ομβροδεξαμενών στο Δήμο Γεωργίου Καραϊσκάκη».
5. Σχετικά με την έγκριση μετακίνησης δημάρχου για παρακολούθηση ημερίδας στη Θεσσαλονίκη.
6. Αναγραφή των ονομάτων των πεσόντων στο μνημείο της Τ. Κ. Βελεντζικού
7. Έγκριση αιτήσεων για χορήγηση αδειών πλανόδιου εμπορίου.
8. Συζήτηση επί αιτήσεως του Κέντρου Πρόληψης Ν. Άρτας.
9. Συζήτηση επί αιτήσεως ιερέως Πέτσα Βασίλειου.
10. Σχετικά με την υλοτόμηση ξυλείας ελάτης από το δημοτικό δάσος της Τ. Κ. Ελάτης Δ. Ε. Τετραφυλίας.
11. Καθορισμός εργασιών του έργου «Συντήρηση επαρχιακού δρόμου Δημαριό – Κομπότι».
12. 2η τροποποίηση προϋπολογισμού έτους 2014

Ο Πρόεδρος

Κωνσταντίνος Γεωργούλας

Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014

Πατιόπουλο-Περδικάκι: Στους 22 πιο επικίνδυνους δρόμους του κόσμου!

epi-katolisthisi1Η επαρχιακή οδός που ενώνει τα χωριά Πατιόπουλο και Περδικάκι, στην Αιτωλοακαρνανία, συμπεριλαμβάνεται στους 22 πιο επικίνδυνους δρόμους του κόσμου, σύμφωνα με διαδραστικό χάρτη βρετανικής εταιρείας που δείχνει τα σημεία του πλανήτη όπου η οδήγηση είναι εξαιρετικά επικίνδυνη.

Σύμφωνα με την «Daily Mail» στην κορυφή του καταλόγου βρίσκεται ο δρόμος North Yungas στη Βολιβία, ο οποίος είναι παγκοσμίως γνωστός ως «δρόμος του θανάτου».

Ο δρόμος αυτός, που διασχίζει την περιοχή Γιούνγκας, έχει μήκος 64 χιλιομέτρων, περνάει από απότομους γκρεμούς, είναι πολύ στενός και δεν διαθέτει προστατευτικά, με συνέπεια να υπάρχει κίνδυνος πτώσης στον γκρεμό όταν διασταυρωθούν δύο αυτοκίνητα. Αυτός είναι και ο λόγος που έχει fear factor 10/10.
Δεύτερος πιο επικίνδυνος είναι ο δρόμος των 12 χιλιομέτρων που διασχίζει το εθνικό πάρκο Fairy Meadows (τοπικά λέγεται Joot) στο Πακιστάν. Βρίσκεται σε υψόμετρο 3.300 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας, είναι προσβάσιμος μόνο με τζιπ και στον διαδραστικό χάρτη περιγράφεται ως «ασταθής και στενός».
Ο μεγαλύτερος δρόμος του κόσμου, ο παναμερικανικός αυτοκινητόδρομος των 48.000 χιλιομέτρων που ενώνει την Αλάσκα με τη Νότια Αμερική, ακολουθεί, εξαιτίας των υψηλών θερμοκρασιών, των κατολισθήσεων, των απρόσβατων σημείων όταν βρέχει και των κοπαδιών από ζώα που τον διασχίζουν καθημερινά.
Άλλοι δρόμοι στον χάρτη είναι ο διασιβηριανός αυτοκινητόδρομος στη Ρωσία, η λεωφόρος Commonwealth στις Φιλιπίνες, ο δρόμος του φαραγγιού Skippers στη Νέα Ζηλανδία και ο «Αυτοκινητόδρομος του Θανάτου» (Rodovia de Morte) στη Βραζιλία.
Ανάμεσα σε όλ’ αυτά τα… μεγαθήρια φιγουράρει και η επαρχιακή οδός Πατιόπουλο – Περδικάκι, η οποία βαθμολογήθηκε με 6/10 και περιγράφεται ως ένας δρόμος με «ελάχιστη πρόσφυση εξαιτίας χαλαρού οδοστρώματος» και «τεράστιες λακκούβες».
Είναι επίσης «εξαιρετικά στενή σε σημεία επικίνδυνα για πτώση και από τις δύο κατευθύνσεις» αλλά «χωρίς προστατευτικές μπάρες».

Ο χάρτης καταρτίστηκε με βάση την περυσινή έκθεση για την οδική ασφάλεια του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και άλλες πηγές, από την βρετανική εταιρεία Driving Experiences.
Οι ειδικοί έλαβαν υπ’ όψιν διάφορες παραμέτρους (λ.χ. την κατάσταση του οδοστρώματος, το αν υπάρχουν προστατευτικές μπάρες, τον αριθμό νεκρών σε τροχαία σε όλη τη χώρα, τις καιρικές συνθήκες) για να τον καταρτίσουν.
Με βάση αυτές τις παραμέτρους λοιπόν, βαθμολόγησαν κάθε δρόμο από το 1 έως το 10 (το χειρότερο) αναλόγως με το πόσο επίφοβος είναι (fear factor).

Με ένα κλικ στα «θαυμαστικά» που σηματοδοτούν τη θέση κάθε δρόμου στο χάρτη, οι οδηγοί μπορούν να διαβάσουν περιγραφές των δρόμων και στοιχεία που τεκμηριώνουν – κατά την άποψή τους – την επικινδυνότητά τους

Σύλλογος Νεφροπαθών Άρτας: Δελτίο τύπου για την ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΝΕΦΡΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΝΕΦΡΟΥ

Από το 2006 η δεύτερη Πέμπτη του Μαρτίου κάθε έτους έχει καθοριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα Νεφρού, για να ευαισθητοποιήσει το κοινό σχετικά με την χρόνια Νεφροπάθεια. Το 2014 η Πέμπτη 13 Μαρτίου έχει οριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα Νεφρού.
Χρόνια νεφροπάθεια σημαίνει ανεπάρκεια λειτουργίας των νεφρών.
Στην χώρα μας έχουν διπλασιαστεί την τελευταία δεκαετία τα άτομα που κάνουν αιμοκάθαρση. Σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν 12000 νεφροπαθείς που κάνουν αιμοκάθαρση ή περιτοναϊκή πλύση. Οι νεφροπαθείς που περιμένουν μόσχευμα φτάνουν τους 1200 πανελληνίως. Στον Νομό Άρτας είναι 45 με 50 άτομα στην λίστα αναμονής, η ηλικία κυμαίνεται από  20 εως 60 χρονών.
Ο μέσος χρόνος αναμονής υπολογιζόμενος σε έτη αιμοκάθαρσης είναι 6 χρόνια.
Οι υποψήφιοι λήπτες νεφρού ανά μονάδα μεταμόσχευσης το 2013 κατά μέσο όρο έχει ως εξής:
Λαϊκο 487
Ιπποκράτειο 343  
Ευαγγελισμός 225
Ριο Πατρών 68
Ιωάννινα 52
Στον Νομό Άρτας βάσει του μητρώου του συλλόγου μας 104 νεφροπαθείς εκ των οποίων 72 είναι αιμοκαθαρόμενοι, 9 περιτοναϊκοί και 23 μεταμοσχευμένοι.
Το ΔΣ του συλλόγου νεφροπαθών Άρτας χαιρετίζει την παγκόσμια ημέρα νεφρού, και καλεί όλους τους συμπολίτες να γίνουν δωρητές οργάνων, και όλα τα ΜΜΕ και τους αρμόδιους φορείς και προπάντων τον ΕΟΜ να κάνουν καμπάνια για να σωθούν πολλοί συνανθρωποί μας από την ταλαιπωρία που υφίστανται.
Ελπίζουμε πλέον ο νόμος που ψηφίστηκε το 2013 να γίνει πράξη και να είμαστε όλοι δωρητές οργάνων μέχρι 4ου βαθμού συγγένειας

Ολοι μπορεί να γίνουν δωρητές οργάνων με ένα τηλεφώνημα στο 1147

    Ο Πρόεδρος            Η γραμματέας
Ζαχάρης Σωτήρης Παπαπάνου Αγγελική

Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

Αδελφότητα Πηγιωτών Άρτας:ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η ΔΕΗ πωλείται... τα αιολικά της όμως μας μένουν αμανάτι!



Το νομοσχέδιο για τη δημιουργία και πώληση της «μικρής ΔΕΗ» τέθηκε σήμερα σε διαβούλευση από το υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής. Στη νέα εταιρεία, η οποία θα δημιουργηθεί ως 100% θυγατρική της ΔΕΗ και στη συνέχεια θα πουληθεί μετά από διεθνή διαγωνισμό, θα εισφερθούν μονάδες ηλεκτροπαραγωγής από λιγνίτη, φυσικό αέριο και υδροηλεκτρικά που αντιστοιχούν στο 30% του παραγωγικού δυναμικού της ΔΕΗ καθώς και το 30% των πελατών χωρίς, όπως αναφέρεται στο νομοσχέδιο, να είναι απαραίτητη η συγκατάθεσή τους. Και βέβαια η "ΔΕΗ Ανανέωσιμες" παραμένει στον κρατικό κορβανά! Για να καταλάβουμε την μεγάλη απάτη που παίζεται στον τομέα της ενέργειας...
Και απλά θυμηθείτε τι γράφαμε πριν δύο χρόνια: "Για την τιμή της ΔΕΗ...Άνθρακες ο Θησαυρός ή Θησαυρός οι Άνθρακες;"
Σε διαβούλευση τέθηκε από σήμερα Δευτέρα 10 και ως τις 14 Μαρτίου το νομοσχέδιο για τη «μικρή» ΔΕΗ με τον τίτλο «Δημιουργία νέας καθετοποιημένης εταιρίας Ηλεκτρικής Ενέργειας».
Όπως αναφέρει ο υφυπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κ. Ασημάκης Παπαγεωργίου «οι διατάξεις του παρόντος νόμου αναφέρονται στη δημιουργία νέας καθετοποιημένης, ως προς τα στοιχεία ενεργητικού, ανθρώπινου δυναμικού και πελατειακής βάσεως, ανώνυμης εταιρείας ηλεκτρισμού, η οποία θα δραστηριοποιείται σε όλους τους κλάδους της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Η δημιουργία της συγκεκριμένης επιχείρησης συνάδει με το ευρωπαϊκό ζητούμενο για απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας με όρους ελεύθερου ανταγωνισμού, ιδίως στο πλαίσιο του Τρίτου Ενεργειακού Πακέτου».
Η δραστηριότητα της νέας εταιρίας εκτείνεται σε όλους τους κλάδους της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, όπως ενδεικτικώς, στους κλάδους παραγωγής, προμήθειας και εμπορίας ηλεκτρικής ενέργειας.

Η περιουσία της νέας εταιρίας θα δημιουργηθεί από την ΔΕΗ Α.Ε. με εισφορά στη νέα εταιρία ποσοστού που προσεγγίζει το 30% του παραγωγικού δυναμικού της ΔΕΗ Α.Ε. και της πελατειακής της βάσεως. O συνδυασμός παραγωγικού μίγματος και πελατειακής βάσης της νέας εταιρίας θα απεικονίζει αναλογικώς κατά το ανωτέρω ποσοστό τον αντίστοιχο συνδυασμό παραγωγικού μίγματος και πελατειακής βάσης στην ΔΕΗ Α.Ε.
Στη νέα εταιρία εισφέρονται υπό τους όρους του παρόντος νόμου τα εξής στοιχεία του παραγωγικού δυναμικού της ΔΕΗ Α.Ε.:
(α) οι κάτωθι μονάδες ηλεκτροπαραγωγής με καύσιμο λιγνίτη:
(i) η μονάδα ηλεκτροπαραγωγής ΑΗΣ Αμύνταιο Ι & ΙΙ, ισχύος 600MW
(ii) η μονάδα ηλεκτροπαραγωγής ΑΗΣ Μελίτη Ι, ισχύoς 330MW
(β) άδεια ηλεκτροπαραγωγής για τον σταθμό παραγωγής Μελίτη ΙΙ, ισχύος 450 MW
(γ) τα πάσης φύσεως δικαιώματα ΔΕΗ Α.Ε επί των παρακάτω λιγνιτικών παραχωρήσεων, τα οποία με βάση τα διαθέσιμα αποθέματα εξασφαλίζουν παροχή καυσίμου για τη μακρόχρονη λειτουργία των παραπάνω λιγνιτικών μονάδων, ήτοι:
(i) του ορυχείου Αμυνταίου συμπεριλαμβανόμενου του ορυχείου Λακκιάς
(ii) του ορυχείου Κλειδιού
(iii) του ορυχείου Λόφων Μελίτης
(iv) των ορυχείων Κομνηνών Ι & ΙΙ
(v) του ορυχείου Βεύη
(δ) οι κάτωθι υδροηλεκτρικές μονάδες:
(i) η μονάδα παραγωγής ΥΗΣ Πλατανόβρυση, ισχύος 116 MW
(ii) η μονάδα παραγωγής ΥΗΣ Θησαυρού, ισχύος 384 MW
(iii) η μονάδα παραγωγής ΥΗΣ Άγρας, ισχύος 50 MW
(iv) η μονάδα παραγωγής ΥΗΣ Εδεσσαίος, ισχύος 19 MW
(v) η μονάδα παραγωγής ΥΗΣ Πουρνάρι Ι και ΙΙ, συνολικής ισχύος 334 MW
(ε) η μονάδα ηλεκτροπαραγωγής με καύσιμο φυσικό αέριο ΑΗΣ Κομοτηνής, ισχύος 485 MW.
Και βέβαια η περιβόητη ΔΕΗ Ανανεώσιμες με τις εκατοντάδες ανεμογεννήτριες σπαρμένες στα ελληνικά βουνά θα συνεχίζουν να ...λαδώνονται από τον κρατικό κορβανά ώστε να θυμίζουν σε όλους μας την μεγάλη απάτη που παίχτηκε στον τομέα ενέργειας στην χώρα μας!




Πωλούνται σε ιδιώτες τα μεγαλύτερα υδροηλεκτρικά της Ηπείρου… Στη λίστα το Πουρνάρι Ι και ΙΙ

POYRNARI

Στη μικρή ΔΕΗ κατέληξαν τα δύο σημαντικότερα υδροηλεκτρικά της Ηπείρου, το Πουρνάρι Ι και ΙΙ, στο σχήμα δηλαδή που με βάση το νομοσχέδιο που κατατέθηκε οδεύει προς ιδιώτες.
Στη νέα εταιρία, η οποία θα δημιουργηθεί ως 100% θυγατρική της ΔΕΗ και στη συνέχεια θα πουληθεί μετά από διεθνή διαγωνισμό, θα εισφερθούν μονάδες ηλεκτροπαραγωγής από λιγνίτη, φυσικό αέριο και υδροηλεκτρικά που αντιστοιχούν στο 30% του παραγωγικού δυναμικού της ΔΕΗ καθώς και το 30% των πελατών χωρίς, όπως αναφέρεται στο νομοσχέδιο, να είναι απαραίτητη η συγκατάθεσή τους.
Όπως επισημαίνει το ΥΠΕΚΑ: «Με τη δημιουργία νέας ανταγωνιστικής επιχειρήσεως στον τομέα της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας ενθαρρύνονται οι επενδύσεις στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας και συνακόλουθα η δημιουργία θέσεων εργασίας στον οικείο κλάδο.
Επίσης, αυξάνεται η εξωστρέφεια της ελληνικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για τη συμμετοχή ισχυρών διεθνών παικτών στην ελληνική αγορά, την προσέλκυση παραγωγικών επενδύσεων και τελικά τη μείωση των τιμών ενέργειας στον τελικό καταναλωτή».
Η διαβούλευση θα ολοκληρωθεί την ερχόμενη Παρασκευή.
Το υδροηλεκτρικό Πουρναρίου βρίσκεται ενάμισι χιλιόμετρο από την Άρτα, στον ποταμό Άραχθο και ξεκίνησε να λειτουργεί το 1981. Πρόκειται για χωμάτινο φράγμα με ισχύ 300 MW
Ο ΥΗΣ Πουρναρίου ΙΙ μετά το Πουρνάρι Ι, ξεκίνησε να λειτουργεί το 2000 και είναι ισχύος 31,5 MW.


http://www.epiruspost.gr/index.php

Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

ΑΕ Ερμιονίδας – ΑΕ Καραϊσκάκης 2-1



«Αυτοκτόνησε» η ΑΕ Καραϊσκάκης κόντρα στην πρωτοπόρο του 4ου ομίλου Ένωση Ερμιονίδας, καθώς αν και βρέθηκε να προηγείται με 1-0 στο γήπεδο του Κρανιδίου, «κατάφερε» στα τελευταία λεπτά να δεχτεί δύο τέρματα και να ηττηθεί τελικά με 2-1.
Τα αποτελέσματα της 20ης αγωνιστικής:
ΑΕ Ερμιονίδας – ΑΕ Καραϊσκάκης 2-1
Αχαϊκή – ΠΑΣ Κόρινθος 1-0
Παναργειακός – Δόξα Νέας Μανωλάδας 2-0
Καλαμάτα – Μεσσηνιακός 1-0
Άρης Αιτωλικού – ΑΕ Μεσολογγίου 0-2
ΠΑΟ Βάρδας – Παναρκαδικός 0-0
Πανόπουλο/Αστ. Αμαλιάδας – Πανναυπλιακός 0-0
Ατρόμητος Αχαϊας – Εθνικός Σαγέικων 2-0

http://www.sportsarta.gr/


Γιορτή γυναίκας-Ωδή στην Τζουμερκιώτισσα μάνα.


Γράφει ο Χρίστος Α. Τούμπουρος



Ποιός ήλιος λαμπερότατος σου ’δωσε την ανθάδα,
Και ποια μηλιά, γλυκομηλιά, τη ροδοκοκκινάδα



Η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας. Αναγνωρίζουμε την προσφορά της γυναίκας.  Εγώ θα σταθώ στην Τζουμερκιώτισσα μάνα.


Σε είδα, σε βλέπω Τζουμερκιώτισσα μάνα.




Είσαι κοντά μας.
Σε είδα και σε βλέπω ντυμένη και στολισμένη να φεγγοβολά το


πρόσωπό σου ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ και ΠΡΟΚΟΠΗ.


Σε είδα φορτωμένη να γυρνάς  από το λόγγο και από πίσω να ακολουθούν υπάκουα τα ζωντανά σου.


(φωτο Κώστας Μαυροπάνος)


Άιντε πήγαινα το δρόμο δρόμο,
κούμλο μ' Χάιδω χαϊδεμένη μου.

Άιντε βρίσκω μια μηλιά στο δρόμο,
κούμλο μ' Χάιδω χαϊδεμένη μου.

Άιντε κι ήταν μήλα φορτωμένη,
κούμλο μ' Χάιδω χαϊδεμένη μου.

Άιντε κι άπλωσα να πάρω ένα,
κούμλο μ' Χάιδω χαϊδεμένη μου.

Άιντε μην απλώνεις μην τα παίρνεις,
κούμλο μ' Χάιδω χαϊδεμένη μου.

Άιντε τα 'χει αφέντης μετρημένα,
κούμλο μ' Χάιδω χαϊδεμένη μου.

Άιντε κι η κυρά λογαριασμένα,
κούμλο μ' Χάιδω χαϊδεμένη μου.


Σε άκουσα και θαύμασα την τρυφερότητα με την οποία τα μαυλούσες.  Σαν να  ‘ταν παιδιά σου.


(φωτο Κώστας Μαυροπάνος)


Ρίξε τα μαλλιά σου πίσω,
να σε δω να σε γνωρίσω.
Να σε δω να σε γνωρίσω,
κι ό,τι θες να σου χαρίσω.
Μην περνάς σαν τ’ αεράκι,
στάσου να σου πω λιγάκι.
Στάσου να σου πω λιγάκι,
της καρδιάς μου το μεράκι.


Σε είδα κρεμασμένη στα καταράχια ν’ ανεβαίνεις αγόγγυστα, για να ανάψεις το καντήλι στο εικονοστάσι.


(φωτο Κώστας Μπαλάφας)


Εκεί, έκλαψες, αλλά και τίμησες τους ανώνυμους, άγιους Τζουμερκιώτες μαχητές - υπερασπιστές της ελευθερίας της Ελλάδας.


Σε είδα  στο ξεροχώραφο, σκυφτή με το τσαπί, να ανοίγεις αυλάκι με τα ροζιασμένα χέρια σου που γίνηκαν τρυφερή αγκαλιά που ανάστησε παιδιά κι εγγόνια.



Σε είδα να δεματιάζεις το χορτάρι μαζί και το όνειρο για προκοπή:

Σε είδα Τζουμερκιώτισσα μάνα να κουβαλάς αγόγγυστα τα πυρομαχικά στους αγωνιστές στα βουνά της Πίνδου. 



Μνήμη παρούσα, θαλερή κι όχι σακάτισσα.
Αρτιμελής, όχι παραμορφωμένη.
Ατόφια, χωρίς τρύπες και μπαλώματα.
Ιερή και αγία για τις γυναίκες της Πίνδου που δημιούργησαν και άφησαν παρακαταθήκη▪  μια ελεύθερη Ελλάδα.
Για την ηρωίδα αυτή που η  ψυχούλα της  δεν έχει ανάγκη από μνημόσυνα, κοπετό και κλάματα ούτε από μοιρολόγια και κόλλυβα.



Σε είδα να πλέκεις ασταμάτητα τα τσιουρέπια και τις φανέλες του στρατιώτη που αγωνίζονταν στο μέτωπο για μια Ελλάδα λεύτερη, χωρίς κατακτητές, κηδεμόνες και αφεντικά.




Σε είδα να κουβαλάς ασταμάτητα πέτρες για τις ξερολιθιές, για να μπαζώσεις τις ρίπες και να φτιάξεις καινούριο χωραφάκι.




Σε είδα να σε ξεριζώνουν από το χωριό σου.


Να κλαις έξω από το καμένο καλύβι σου.
Να ντύνεσαι στα μαύρα πολύ νέα.


Σε είδα μόνη σου να ανηφορίζεις,  χωρίς σταματημό,   αγκομαχώντας τις γιδόστρατες φορτωμένη με της ζωής σου τον τίμιο κόπο.


Πάντοτε πίσω στο χαγιάτ’, στην κουζινούλα να μαγειρεύεις και να εξυπηρετείς τους μουσαφιραίους.
Σε είδα να γεννάς στο χωράφι, στη στάνη και στ’ απόσκια.  Μόνη σου, με την πίστη σου στη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ.



Σε είδα Τζουμερκιώτισσα μάνα να κάθεσαι στην άκρη στο τσιουκανάρ’ και να κοιτάς στο βάθος, μακριά, πολύ μακριά. Να περιμένεις… Να περιμένεις ένα αύριο καλύτερο για όλους.
Να περπατάς μερόνυχτα με καθάριο το βλέμμα στο ρυτιδιασμένο - αυλακωμένο  σου πρόσωπο, για μια χούφτα αλεύρι.
Σε είδα


Να διαβαίνεις μοναχικά μονοπάτια.
Σε είδα να αποχαιρετάς το γιό σου για την ξενιτιά.
Σε είδα χάραμα στο υπαίθριο πέτρινο κουζινάκι σου να σκαλίζεις τη φωτιά για το ψωμί της μέρας, για όλους μας. Πάνω από μία σκάφη να λευκαίνεις τη φροντίδα.


Σε είδα σε εκείνο το αγαπημένο κέντημα που με τόση αγάπη κέντησες.  
Σε ένα κιτρινισμένο γράμμα από την ξενιτιά.
Σε είδα στα πετρωμένα τα χωριά να κρατάς την Ελλάδα ζαλίκα στην κυρτωμένη ράχη σου, Τζουμερκιώτισσα μάνα.


Το ξέρω Τζουμερκιώτισσα μάνα. Το ξέρω. Κοκκινίζεις. Σε πιάνει η ντροπή, γιατί δεν θέλεις εσύ επαίνους, αφού ποτέ δεν υπολόγισες τον εαυτό σου.  Δεν «είδες» και δεν απόλαυσες ποτέ αισθητική περιποίηση κι ούτε γνώρισες φκιασίδια.  Την ξέρω την απάντησή σου: «Μπα, παιδάκι μ’, τι είν’ αυτό που λες. Μανικιούρ; Άλλο και τούτο. Τι έχουν να δουν τα ματάκια μας. Θα παρασουλίσουμε». Κι όμως τα χέρια σου ήταν  πάντα χρυσωμένα και το τίμιο πρόσωπό σου λαμπερό και χαρούμενο, γιατί βουνόζωστη καθώς ήσουν απολάμβανες την ψύχρα του βοριά και το θερμό φιλί του μοναδικού- Τζουμερκιώτικου ήλιου.
Το ξέρω. Σε χρόνους δίσεκτους ένιωσες στο πετσί σου την ξενιτιά. Η ποδιά σου πάντα μούσκεμα. Μ’ αυτήν σκούπιζες τα δάκρυά σου. Πόνεσες σε ξεριζωμούς, πλάνταξες, σπάραξες σε ξενιτιές. 




Πάντα όμως, πάντα φώτιζε το πρόσωπό σου ένα μεγάλο χαμόγελο αισιοδοξίας.
Το ξέρω. Φορτωμένη ήσουν μια ζωή ένα μεγάλο μπόγο στον ώμο σου γεμάτο όνειρα.  


Περπάτησαν  ασταμάτητα το μάκρος του ίδιου ονείρου, «να δούμε τα παιδιά μας αποκατεστημένα και τι στον κόσμο» κουβαλώντας για τους άλλους τη χαρά, γι’ αυτές  την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, για ένα θαύμα, να δρασκελίσουν οι δικοί της το σκοτάδι της φτώχειας και να τους φυσήξει ο αέρας της απαντοχής. Απαντοχή για κάτι καλύτερο, περήφανο, γεμάτο αγάπη, γεμάτο χαμόγελο.
Όλες οι Τζουμερκιώτισσες μανάδες.



Το ξέρω Τζουμερκιώτισσα μάνα. Το ξέρω. Στάθηκες αληθινό παλικάρι στο σπιτικό σου, στον άντρα σου, στα παιδιά σου και στους γερόντους γονείς.
Το ξέρω Τζουμερκιώτισσα μάνα. Το ξέρω. Δρασκέλισες μονοπάτια δύσκολα, γιατί «προτού χαράξει» έπρεπε να πας στο λόγγο να κόψεις  κλαρί για τα ζωντανά, να γυρίσεις, να προλάβεις’ να ετοιμάσεις’ τον άντρα να φύγ’  για το μεργιάτ’κο, να στείλεις  τα παιδιά στο Σχολείο και μετά να καταπιαστείς με τις άλλες  δουλειές. Πότε τα προλάβαινες; Ο Θεός και η ψυχούλα σου  το 
ήξεραν.



Το ξέρω. Κατάφερες και πήρες τη θέση όλων των άλλων. Κανείς δεν μπορεί να πάρει τη δική σου θέση. 


Σε πίστεψα Τζουμερκιώτισσα μάνα, κι ας γέλασα με τις ορμήνιες σου.
«Ιμείς στα χρόνια μας, ούτι τον αρραβουνιάρ’ μας δεν γυρίζαμαν μάτ’ να τουν δούμι. Ούτι εκείνους ξάμουνι του χέρ’ τ’ να μας μαλάξ’.  Δεν σιουργουνεύαμαν τότις ιμείς ούτι τ’ν αφεντιά μας ούτι του σόϊ μας. Αν κάναμαν και το παραμκρούτσ’κο, δε θα μας έφταναν ούλα τα κουλόπανα τ’ χουριού για να βλώσουμι τα στόματα τ’ κόσμ’. Ούτι ου Άραχθους μαζί μι τουν Άσπρου δε θα μπόραγαν να ξιπλύνουν τ’ς ντρουπές κι τ’ς γάνις μας. «Θα ‘μασταν για του γάιδαρου καβάλα»!
Αυτές τώρα ούτε που μετράν πόσοι τ’ς  απαύτωσαν προτού παντρευτούν. Έχασαν τον αριθμό.
Γι’ αυτίνο σας λέου, ότ’ θα μας ξιδοκιμάσ’ ου Θεός».


Και κάτι τελευταίο μανούλα. Τζουμερκιώτισσες μανάδες.


 

Ζήσατε, δημιουργήσατε κι αφήσατε παρακαταθήκη. Παραδώσατε  μια ελεύθερη Ελλάδα. Εμείς, τι, τρομάρα μας, θα παραδώσουμε;
Το ξέρω Τζουμερκιώτισσα μάνα, το ξέρω. Η ψυχούλα σου δεν έχει ανάγκη από μνημόσυνα, κοπετό και κλάματα ούτε από μοιρολόγια και κόλλυβα.
Το ξέρω. Θέλεις τραγούδι και μουσική που θα  αντηχήσουν τα Τζουμέρκα κι ο αχός να ανεβεί μέχρι τον ουρανό. Έτσι θα νιώσετε ότι σας θυμόμαστε. Έτσι και μεις θα επικοινωνήσουμε μαζί σας.

Τζουμέρκα μου περήφανα

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...